Uw reis begint aan het einde van de wereld: Ushuaia in Argentinië, de meest zuidelijke stad van de wereld en ook wel “Fin del Mundo” genoemd. In de middag stapt u aan boord en vaart u via het schilderachtige, door ruige bergen omzoomde Beagle Kanaal, richting de Falklands.

Hoewel op open zee, zal er zelden een saai moment zijn; vele zeevogels volgen het schip op haar westelijke koers; albatrossen, stormvogels, pijlstormvogels en alkstormvogeltjes.

De Falkland Islands bieden een grote variëteit aan dieren die, wanneer voorzichtig, goed te benaderen is. De eilanden bieden niet alleen voor vogelliefhebbers, maar ook voor natuurliefhebbers in het algemeen een enorme natuurpracht en een breed scala aan bijzondere diersoorten.

Helaas zijn de eilanden bij het grote publiek vrij onbekend en worden ze vaak slechts geassocieerd met de oorlog tussen Argentinië en Groot-Brittannië in 1982. Er komen echter niet alleen veel bijzondere vogelsoorten voor op de Falklands, ook veel zeezoogdierensoorten, zoals de Dolfijn van Peale en de Kortsnuitdolfijn worden vaak gezien in de kustwateren rondom de eilanden.

Het reisprogramma zou er als volgt uit kunnen zien:

Westpoint Island - Op dit mooie eiland bevindt zich ook weer een overvloed aan vogelleven, van de waadvogels dichtbij de landingsplaats tot de Wenkbrauw albatrossen op hun nesten in de kolonie. Er is ook een Rotspinguïn kolonie waar naar de pinguïns vanaf zee een enorme rots klauterpartij moeten ondernemen, om hun nesten tussen de albatrossen te bereiken.

Saunders Island - Op Saunders Island vinden we ook Wenkbrauwalbatrossen en kunnen we de onhandige landingspogingen van deze vogels observeren wanneer ze terugkomen in de kolonie. Tevens broeden op dit eiland Blauwoogaalscholvers en 4 pinguïn soorten; Koningspinguïns, Magelhaenpinguïns, Ezelspinguïns en Rotspinguïns.

De hoofdstad van de Falklands heeft zo’n 2100 inwoners. We kunnen deze charmante stad op eigen initiatief verkennen en er de cultuur van de Falkland Islands ervaren. Het is een mengeling van Zuid-Amerikaanse gebruiken en Victoriaanse charme, met kleurrijke huizen, goed onderhouden tuinen en Engelse pubs. In de omgeving van Stanley zijn meerdere gestrande zeilschepen uit het begin van de vorige eeuw te zien.

Het zijn stille getuigen van de ontberingen van de 19e-eeuwse zeilers die Kaap Hoorn probeerden te ronden. Het kleine maar erg interessante museum is zeker een bezoek waard, het biedt een tentoonstelling over de geschiedenis van het stadje, vanaf de eerste dagen van de kolonisatie tot aan de Falkland-oorlog van 1982. Toegang tot het museum is inbegrepen.

Op weg naar South Georgia steken we de Antarctische Convergentie over. Zodra we deze oceanografische overgangszone bereiken en kan de watertemperatuur in slechts enkele uren tijd sterk dalen. Koud, voedselrijk water wordt aan het oppervlak gebracht door de botsende zeestromingen en dit trekt veel zeevogels aan: grote aantallen albatrossen, pijlstormvogels, prions en jagers.

South Georgia komt in zicht. Denk eraan: de weersomstandigheden in deze omgeving kunnen extreem en uitdagend zijn en bepalen daardoor voor een groot deel het programma.

Gebieden die we mogelijk aandoen zijn:

Prion Island -  Eén van de mogelijke hoogtepunten van de expeditie. Op dit eiland zijn broedende Grote albatrossen te zien en soms ook volwassen dieren die hun partner van voorgaande jaren weer begroeten. (Let op! Het eiland is gesloten voor bezoekers gedurende het begin van het broedseizoen, van 20 november tot 7 januari).

Fortuna Bay –  Een prachtige vlakte van de Fortuna-gletsjer herbergt een groot aantal koningspinguïns en zeehonden. Hier heb je misschien ook de kans om de laatste etappe van Shackleton's route naar het verlaten walvisvaarders nederzetting, Stromness te volgen. Dit pad snijdt over de bergpas voorbij de Shackleton-waterval en aangezien het terrein gedeeltelijk moerassig is, moet je voorbereid zijn om een paar kleine beekjes over te steken.

Salisbury Plain, St Andrews Bay en Gold Harbour -  Deze sites herbergen niet alleen de drie grootste koningspinguïnkolonies in Zuid-Georgië, ze zijn ook drie van 's werelds grootste broedstranden voor Antarctische pelsrobben. Letterlijk miljoenen broeden op Zuid-Georgië in december en januari. In februari zijn de jonge pelsrobben nieuwsgierig en speels en vullen ze de branding met leven en plezier en grote zeeolifanten komen naar de stranden om zich te vervellen.

Grytviken –  In dit verlaten Noorse walvisvaarders station, waar nu Koningspinguïns door de straten lopen en waar zeeolifanten hun intrek hebben genomen, kunnen we een bezoek  brengen we aan het walvisvaart- en natuurmuseum en het nabijgelegen graf van Shackleton.

In de middag van dag 10 gaan we, afhankelijk van de omstandigheden, zuidwaarts richting de South Orkney Islands.

Mogelijk komen we onderweg zeeijs tegen. Bij de rand van het ijs hebben we kans om enkele hoog-Antarctische vogelsoorten te zien, zoals Zuidpooljagers en Sneeuwstormvogels.

Wanneer de weersomstandigheden goed zijn brengen we een bezoek aan het ‘Orcadas’ station, een Argentijnse basis op Laurie Island. Het vriendelijke personeel zal ons een rondleiding op de basis geven. In de omgeving kunnen we onder andere schitterende gletsjers bewonderen. Wanneer het niet lukt om hier te landen, staat Shingle Cove, op Coronation Island op het programma.

We hebben ruwweg dezelfde route afgelegd (hoewel in tegengestelde richting) als de Britse poolreiziger Ernest Shackleton en zijn 4 metgezellen in 1916, met een kleine sloep, de James Caird. Om Elephant Island te zien verschijnen aan de horizon, het is niet te beschrijven wat er door deze mannen heen moet zijn gegaan toen ze deze monstertocht hadden volbracht.

De reden van de tocht was het redden van de 22 op Elephant Island achtergebleven mannen, na de mislukte ‘Imperial Trans-Antarctic Expedition’, beter bekend als de ‘Endurance Expeditie’. Shackleton en zijn mannen hadden Elephant Island bereikt na een huiveringwekkende tocht over het ijs en over een van de meest ruige oceanen van de wereld.

Het koste Shackleton zo’n 4 ½ jaar om zijn mannen op het eiland te redden. De landingscondities rond Elephant Island zijn extreem, met vaak extreem slecht weer en een ontoegankelijke, rotsachtige kustlijn met steile rotsen en ijskliffen. Dat er geland kan worden is daarom niet geheel zeker.

Wanneer het de ijssituatie het toelaat varen we door de met ijsbergen bezaaide Antarctic Sound de Weddell Sea in. Hier is het verschijnen van enorme plateau ijsbergen het teken dat we de oostelijke zijde van het Antarctic Peninsula bereikt hebben. Een mogelijke landingsplaats hier is Brown Bluff, waar we voet kunnen zetten op het Antarctische continent.

De vulkanische South Shetland Islands zijn erg winderig en vaak gehuld in nevel en mist maar ze bieden een aantal subtiele genoegens. Zo is er een grote variëteit aan flora (mossen, korstmossen en bloeiende grassen) en fauna, zoals Ezelspinguïns, Kinbandpinguïns en Zuidelijke reuzenstormvogels.

Op Half Moon Island bevindt zich een grote Kinbandpinguïn kolonie en er liggen vaak Weddell zeehonden op de kust in de buurt van het meestal onbemande Argentijnse station ‘Camara’.

Deception Island is een zogenaamde subductie krater, die via een nauwe opening met de zee verbonden is waardoor er een natuurlijke haven is gevormd voor schepen. Het schip waagt zich via de spectaculaire Neptune’s Bellow in de krater. Hier vinden we in een vulkanisch maanlandschap een verlaten walvisvaarders station, warmwaterbronnen, duizenden Kaapse duiven, veel Kelpmeeuwen, Grote jagers en Zuidpoolsternen. Wilson  stormvogeltjes en Zwartbuikstormvogeltjes hebben nesten in de ruïnes van het verlaten walvisvaarders station in Whalers Bay. Vaak bezoeken pinguïns en zeehonden de geothermisch verwarmde stranden.

Een alternatief is een landing bij Telefon Bay, verder de ondergelopen caldera in.

Grijze rots pieken, bestreken met dikke lagen sneeuw, torens van gebroken blauwwit ijs en wonderlijke dieren die zijn aangepast aan deze extreme omgeving verwelkomen ons terwijl we dit haast onwereldse gebied binnenvaren. We bereiken de Gerlache Strait, een van de mooiste gebieden van Antarctica.

Dit zijn mogelijke mogelijk te bezoeken plaatsen:

Neko Harbour – hier krijgen we de kans om zelf op het Antarctische continent te stappen – een episch landschap van reusachtige gletsjers en uitgeslepen, met sneeuw bedekte rotswanden.

Paradise Bay - Ons volgende doel brengt ons naar het paradijs: Paradise Bay, zo genoemd vanwege zijn ongeëvenaarde schoonheid. Hier stappen we in de Zodiacs voor een cruise in de met ijsbergen bezaaide baai, waar vaak ook zeehonden en walvissen zich laten bewonderen.

Het doel is dan om naar het zuiden te gaan. Als de omstandigheden het toelaten, kunt je ‘over’ de poolcirkel sites bezoeken:

NB: De weersverwachting en de zee condities op de Drake Passage bepalen het exacte moment van vertrek uit Antarctica.

We varen weer noordwaarts, richting de Drake Passage. Hier ontmoeten we weer oude bekenden; de vele zeevogels die we voor het eerst ontmoet hebben op de heenreis, maar die nu op ons overkomen als oude bekenden.

Aan ieder avontuur, hoe mooi ook, komt uiteindelijk een einde. U monstert af in Ushuaia, met als bagage de diepe indrukken die deze bijzondere reis en de ruige natuur op u gemaakt hebben.