De North Atlantic Odyssey 2019 - blog 9 - 2019

Blog 8 – Ice, ice (baby)

Na afscheid genomen te hebben van de Groenlandse Walvissen gisteravond richten we ons vizier nog een keer op de Keizer. Na een paar uur in het ijs weet iedereen inmiddels dat zelfs de OMO-witte Ivoormeeuwen niet helemaal puur wit zijn. Als je één dier zou moeten noemen dat vrijwel geheel wit is, en dan ook nog echt spierwit, dan zou Ivoormeeuw bij veel mensen op het lijstje staan, ondanks de naam (Ivoor).

Die naam blijkt echter verrassend goed gekozen, want Ivoormeeuwen tonen een hele lichte, bijna geelachtige zweem als ze op een achtergrond van puur wit ijs zitten. Als je voor het eerst vertelt dat een IJsbeer helemaal niet wit is, maar dat je moet zoeken naar een pakje boter op het ijs, nemen mensen dat vaak met een korreltje zout. Maar het zien van heel veel Ivoormeeuwen vandaag, is het voor iedereen duidelijk dat geel de kleur is.

We zullen de hele dag in het ijs spenderen. Voor veel mensen een droom die uitkomt. Met een schip, op de oceaan, omgeven door enkel ijs, ijs en nog eens ijs. Zover je kunt kijken ijs. De lounge is de hele dag vrij leeg, veel mensen kleden zich aan om het ijs buiten op het dek te gaan bewonderen. En dat aankleden is nodig, want vandaag is – met afstand – de koudste North Atlantic Odyssey dag. Ooit.....

Waar we normaal niet veel kouder tegenkomen dat rond het vriespunt, ligt de temperatuur vandaag toch echt vier graden onder nul. Hoewel het niet hard waait, komt de wind uit het noordoosten, precies uit de richting waar meer ijs ligt. De wind werkt dus als een aanvullende airco bovenop de frisse temperatuur en neemt verse, ijskoude poollucht met zich mee. Zelfs de grootste die-hard neemt vandaag zijn toevlucht tot een lange broek.

We zullen de hele dag in het ijs blijven, op zoek naar IJsberen en walvissen. Beiden zullen we niet zien, maar dat heeft geen enkele invloed op de stemming aan boord. Sterker nog, het lijkt wel of de mensen het liefste nog wel een paar dagen hier zouden willen blijven. Midden in het ijs, met een uitzicht dat zelfs de mooiste ansichtkaart niet kan vatten. De herinnering aan de Groenlandse Walvissen, zo mooi, zo bijzonder, en zo'n lange waarneming, is nog vers. Net als de hoop op een IJsbeer, want tussen al dat ijs, zou er zo maar eentje richting het schip kunnen wandelen....

Vanuit het pakijs voor de kust van Groenland,

Pieter van der Luit
PolarXL